Coco (2017)

Yönetmen:  Lee Unkrich, Adrian Molina 

Yıldızlar:  Anthony Gonzalez, Gael García Bernal, Benjamin Bratt

Ödüller: Altın Küre - En İyi Animasyon, Akademi Ödülleri - En İyi Animasyon (A), Akademi Ödülleri - En İyi Orijinal Şarkı (A)

Bence: Coco, bugüne kadar aralarında Altın Küre’de En İyi Animasyon ödülü dahil elli iki ödül kazandı ve iki dalda Akademi Ödüllerine de aday:

• Görsel olarak ihtişamlı, rengarenk ve mutluluk verici;
• Temposu yüksek ve bu tempo hikayeyle uyum içinde;
• Beslendiği kültürel ögeler ilgi çekici ve filmin enerjisi hep yüksek;
• Duygu taşıyacak cepleri derin ve eğlenceliyken, bir taraftan da teknik olarak da güçlü

Filmin kap kağıdı şahane… Ancak, bu paketin sarmaladığı fikirler çok muhafazakar: Coco için, genç jenerasyonlar hayatlarıyla ilgili karar alacakları zaman ailenin onayı birinci sırada ve aile her şeyden önce geliyor. Hatta haklı olsa bile, hayalleri olabildiğince gerçekçi olsa bile mutluluk yolunda önce aile büyüklerinin verdikleri kararlara boyun eğmenin bir genç için ön koşul olması gerektiğini öğütlüyor. Coco her fırsatta bu ana fikre dönüyor; aynı şeyler döndüre döndüre o kadar çok tekrar edilmiş ki; filmin bir aşılama amacı güttüğünden de bahsedilebilir.

“Meksika’nın müzikten nefret eden tek ailesi”nin hikayesinin altına Latin Amerika ve İspanya’da kutlanan Ölüler Günü (Dia de los Muertos) geleneği serilmiş. Coco, hayallerin peşinden gitmek ve bireyselliğin karşısına kıçını kırıp aile onayını beklemeyi ve kolektivizmi koyup, bunları kendi seçtiği bir kurulumda ve son derece öznel, kazananı-kaybedeni baştan belli bir kavgaya tutuşturmuş. Tabii ki bu kavgaların ve filmin temposuyla yaratılan hengamenin sonunda Coco tüm sorunları tatlıya bağlamış ama büyüklere itaat yine en iyi çözümlerin öncülü olarak olumlanmış.

R2D2 türevi konuşamayan, hümanoid, baş kahramanın en iyi arkadaşı yardımcı karakterler geleneğinden şapşal bir köpek hikayeye yerleştirilmiş. Kötü mü, değil… Ama ona biçilen donla, film boyu yaptıkları uyumlu değil. Orijinal müzikler ve şarkılar filmin eğlenceli tonunu güçlendiriyor, ancak filmin hedef kitlesi gözetilerek müzikler bekleneceği üzere Türkçeleştirilmiş, bu da çok tabii olarak müziklerin etkisini azaltmış.

Çocuğum olsa Coco’yu izletmezdim; tatlı diliyle ikna gücü yüksek ve zaten bireysel varoluş konusunda sorunları olan bu coğrafyaya bu haliyle uygun değil. Ne yazık ki; CoCo'nun hedef kitlesinin omurgasını da ergenlik öncesi çocuklar oluşturuyor; böylece filmin tüm yaldızları dökülüyor... 01saat45dakika

Puan:

Siz ne Düşünüyorsunuz? Filmle ilgili tartışma sayfasına ulaşmak için tıklayınız. 

Çok seslilik her zaman daha iyi!