Derin Sular - Submergence (2017)

Yönetmen:   Wim Wenders

Yıldızlar:   James McAvoy, Alicia Vikander, Alexander Siddig 

Bence: JM Ledgard’ın romanından uyarlanan Derin Sular, James McAvoy ve Alicia Vikander’i bir araya getiren bir aşk hikayesi ve casusluk macerası kırması. Ancak film boyunca bu iki türü pek bir arada göremiyoruz: Filmin ilk yarısında romantik boyut ön planda: Bir İskoç istihbarat ajanı (McAvoy) ile Okyanus tabanıyla ilgilenen bir bio-matematik profesörü (Vikander) görevlerine başlamadan önce Normandiya’da tatile geliyorlar; burada şans eseri tanışıyorlar ve ikisini aynı karede ilk gördüğümüz anda anlayacağımız gibi birbirlerine aşık oluyorlar. Filmin Normandiya çekimleri çok iyi, Vikander ve Avory’nin pek büyük sinerjileri olmasa da ayrı ayrı oyunculukları ve senaryonun bu bölümü  izleyici bu aşka inandırıyor.

Tatil bitip iki sevgili uzun mesafeli ilişkilerine başlayıp işlerinin başına dönünce film dikiş yerlerinden yavaş yavaş atmaya başlıyor; bu dakikadan sonra Vikander’ın oynadığı Danny’i sahneler boyu sadece gözünde bir damla yaşla evhamdan tırnak kemirirken göreceğiz. Ta ki klişelerle dolu bir denizaltı dalışı yapana dek. McAvory’nin Somali cephesi ise daha da beter; tam bir facia. Bataklığın adı Orientalizm: Madem Somalideyiz filme bolca dar kafalı, toz kir içinde cihatçı koyalım; Hristiyan McAvory oradaki herkesten daha iyi Kuran bilsin; cihatçıların pis terliklerinden zindana her yere klişeler serpiştirelim; en felaketi filme gereksiz, anlamsız, hikayeyi hiiç bir şekilde beslemeyecek bir kadın recm’i sahnesi sokuşturalım. Bu cihatçılar öyle manyak olsunlar ki, ahalisi televizyon izliyor diye bir eveel bombası atsınlar, çocukları öldürsünler falan. Pis bir orientalizm lastik gibi uzasın, bu sırada ne hikaye aksın, ne akıllı bir diyalog olsun; film boğulsun. En sonunda film, keşke bu ikisi Normandiya'dan hiç çıkmasalardı da İskoç eski asker ile bio-matematikçinin aşkı, maşkı, ihaneti vs filmi olsaydı dedirtiyor. 1saat52dakika. #filmekimi

Puan: