Kare - The Square (2017)

Yönetmen:   Ruben Östlund

Yıldızlar:  Claes Bang, Elisabeth Moss, Dominic West

Ödüller: Cannes F.F. - Altın Palmiye

Bence: Filmekimi bu yıl Cannes Film Festivalinden çok beslenmiş, Kare de Cannes’dan İstanbul’a uzanan yolun Altın Palmiye'siyle en fiyakalısı. İsveçli yönetmen Ruben Östlund’un benim favori filmlerimden, bol ödüllü Force Majeure’ünden (Turist - 2011) sonra ilk filmi Kare günümüzün artık tokatlanması ve söndürülmesi gereken küstahlık ve kibir dolu kültürel yüksek zeminlerine çim biçme makinesiyle dalan bir hiciv-drama. Östlund çağdaş sanata meslek olarak bulaşmışların; küratörlerin, sanatçıların, eleştirmenlerin, müze çalışanlarının; çağdaş sanatın alıcısı ve onun yakıtı, yaşam kaynağı "sanat-sever" burjuvaların; işlerine sanat eseri muamelesi yapan reklamcıların; farkındalığı düşük, öncelikleri bencil yeni nesil viral sosyal medyacılığın, 90’lar ve 2000’lerde büyüyen millenial neslin gerçekten kopuk hülyalarının hepsiyle alay edip, tamamına baş kaldırıp fiyakalarını bozmaya kalkmış. Östlund mizahı vıcıklaştırmadan standardını yüksek tutarken tüm bu boş gururluları, politik doğruculuğun yapmacıklığını sıraya koyup ardı ardına tokatlaması çok eğlenceli olmuş.

Kare’nin sinematografik ve kendi dilini yaratmadaki temizliğinin yanında fiyaka sökmedeki başarısı da, tüm bunlardan bıkanların oylarını çekip Altın Palmiye’yi kazanmasına yardımcı olmuştur. Ama Kare sorunsuz değil: Film ilk yarısındaki planlı, derli toplu akış ikinci yarıda biraz dağılmış. Gereksizce duruluğu kaybedip tam on ikiden vuramadıklarına üzüldüm. Dalga geçtiği şeylere ve onları sırtlayan başkahraman müze küratörü Christian’a (Claes Bang) bir noktadan sonra acıyıp vurmayı bırakması, hatta onun hikayesinden bir yarı-hidayet skeci çıkartmak gereksiz olmuş. Bu yumuşama, filmin genelinde hakim olan özgün tavrın uzağına düşmüş. Her şey şahane olabilecekken, bu kendi ayağına sıkmaların sebebi ana yoldan aşırı uzaklaşmama gayreti olabilir. 2saat22dakika. #filmekimi

Puan: