Tam Gaz - Baby Driver (2017)

Yönetmen:  Edgar Wright

Yıldızlar:  Ansel Elgort, Jon Bernthal, Jon Hamm

Ödüller: SXSW Film Festivali - İzleyici Ödülü (E. Wright)

Bence: Mükemmel bir fikir! Çocukluk travmasının yara izi olarak devamlı kulakları çınlayan, 7-24 kulaklığının ardında müzikle yaşayan (ve dünyadan saklanan), genç yaşına rağmen playlistleriyle transa geçip Colin McRea, Peter Solberg ve Kimi Raikonnen’in direksiyon arkasındaki yeteneklerini aynı potada eritebilmiş kahraman bir mafya babasına borcu nedeniyle soygun sürücüsü olarak farklı ekiplerle bir kaçıştan diğerine diğerine koşacak... Açılış da müthiş; harika bir banka soygunundan kaçış sahnesi üstüne bir güzel “long take” sokak yürüyüşü... Wright'ın detaycılığı, filmdeki bolca paskalya tavşanı, yan karakterlerin çeşitliliği ve oyunculuklar heyecan verici... Hareketli sahneler CGI'ı sınırlı kullanarak inandırıcı kılınmış ve filmin sıkı soundtrack'indeki her şarkıyı filmdeki karakterler de izleyiciyle birlikte dinliyor, müzik bizim için olduğu kadar karakterler için de orada. Macera filmlerini sıkıştığı bataktan kurtaracak mi acaba dedirten hikaye, başkahraman ve bu yola uygun yönetmen Edgar Wright... Filmde ilk çeyrek pupa yelken... sonraaa... ve sonrasındaaa… sonrası yok… bu kadar. Filmin devamı bu ilk 20-25 dakikanın mirasını yemek üzere kurulu. Çatısı baştan iyi çakılmış işlerin devamı artçı keyifler veriyor, ama 25. dakikadan sonra filme değer katabilen yeni bir yatırım yok. Motivasyonsuz bir kotu adam var, aksiyonun arasına sokuşturulan komiklikler var ve sonradan baş veren felaket bir romantik boyut var: "Bu ikisi var ya; şu andan itibaren birbirlerine vuruklar artık. Niye? İsimler ve şarkılar hakkında müthiş bir konuşma yaptılar, ondan. Artık birbirleri için geberirler de, birbirlerinin ciğerlerini de bilirler. Öyle bi aşk bak.”.  Tam Gaz, çok övülesi ve yere batası yönleri olan bir “ah be"…

Puan:

Bonus: